Američki i kanadski paleontolozi utvrdili su da su sivi vukovi mogli bezbedno da prežive poslednje ledeno doba, pošto su promenili ponašanje u ishrani, prilagođavajući se novim uslovima.
Sivi vukovi su jedni od retkih velikih mesojeda koji su preživeli izumiranje na kraju poslednjeg ledenog doba pre oko 11.700 godina. Danas žive u šumama i tundri na severu Kanade i Aljaske, gde irvasi i losovi čine osnovu njihove ishrane.
Istraživači iz Kanade i Sjedinjenih Država, analizirali su sastav zuba i kostiju drevnih vukova koji su živeli pre 50-26 hiljada godina, i uporedili ga sa podacima o modernom sivom vukovu. Svi uzorci su prikupljeni u Jukonu.
Rezultati studije pokazuju da su vukovi verovatno preživeli zbog činjenice da su tokom hiljada godina, kako su se pejzaži stepe menjali severne šume, postepeno prilagođavali svoju ishranu, prelazeći od konja iz doba pleistocena na moderne jelene i losove.
Kada se Zemljina klima promenila tokom poslednjeg ledenog doba, narušena je biološka raznolikost planete. Mnogi predstavnici takozvane megafaune su izumrli, ali sivi vukovi su mogli da prežive, zahvaljujući visokom stepenu adaptacije. Fleksibilna ishrana ovih životinja igrala je odlučujuću ulogu u njihovom opstanku.
Ispitujući mikroskopske osobine površine zuba, naučnici su utvrdili ponašanje hranjenja sivog vuka: ogrebotine i pukotine ukazivale su na to da je vuk i dalje lovio veliki plen, a prisustvo udubljenja ukazivalo je da je i glodao kosti uginulih životinja, da se periodično hrani strvinom.
Rezultati su pokazali da su na kraju poslednjeg ledenog doba konji, koji su izumrli u pleistocenu, činili oko polovine ishrane sivih vukova. Još 15% bilo je od sobova i vitkih ovaca, a prilično i od mamuta.
Sve to vreme drevni vukovi koegzistirali su sa drugim velikim predatorima, poput sabljozubih mačaka i medveda kratkog lica. Konačni nestanak ovih predatora stvorio je više mogućnosti za vukove da pređu na nove vrste plena.
Autor: redportal.rs
